Ale … czy tym paniom się to podoba?

 

 

 

     Czerwone neony w wąskich uliczkach amsterdamskiej starówki. W przeszklonych drzwiach stoją w seksownej, bardzo skąpej bieliźnie – one – władczynie Dzielnicy Czerwonych Latarni.

     Na pierwszy rzut oka to szemrane klimaty, ale… po co zabraniać i sankcjonować fenomen, który był, jest i będzie obecny na tym świecie. Wychodząc z tego założenia, Holendrzy – nacja na wskroś racjonalna – uprawomocnili prostytucję. Dzięki temu jest ona pod kontrolą, a prostytutki - podatniczki wyszły z szarej strefy i mogą w majestacie prawa emanować w czerwonym blasku swych witryn.
 

 

 

 

     W RLD (Red Light District) jest tłoczno, szczególnie po zmroku. To głównie turyści – ilu z nich zostaje klientami oferujących swe usługi pań – nie przeprowadzałam ankiety. Ale RLD na pewno w dużej mierze funkcjonuje jako atrakcja turystyczna, spotyka się tu nawet rodziny z dziećmi, zwiedzające dzielnicę jak kolejne muzeum. Zresztą RLD, to nie tylko „panienki”, to także spora liczba sex-shopów w asortymencie mających wszelkiego rodzaju erotyczne akcesoria, filmy, gadżety, pamiątki. Topografię RLD można by upraszczając, sprowadzić do powtarzalnej prostej sekwencji: sex, bar, wc, sex, wc ,sex, bar, sex itd. Hulaj dusza! Kwestia smaku i potrzeb, a te na pewno są zróżnicowane – bądźmy więc otwarci. O czym jednak warto pamiętać, to że pomimo faktu, iż Dzielnica Czerwonych Latarni mocno zaznacza się w wizerunku miasta, RLD  to nie cały Amsterdam, a Amsterdam to nie cała Holandia.
 

 

 

 

      Duża część Holendrów to ludzie otwarci i liberalni, ale zdarzają się również i tacy, którzy zadają sobie to  pytanie: „Ale … czy tym paniom się to podoba?”.

 

 

Marta LePiano

 

 

 

Muzeum Erotyki

Jedno z okien Dzielnicy Czerwonych Latarni

 

Sklep z ... "pamiątkami"

 

 

© Pictures of Amsterdam courtesy of :   http://www.amsterdam.info/