Hej, hej Sverige! Czyli mrówka M w wielkim mieście. (część 2)

 

 

      Dziwne to miasto… Pan ( nazwijmy go swojsko Kaziu),  gdzieś około czterdziestki, w topie „panterka”, czerwonych szpilkach i z krwistoczerwoną pomadką na ustach… czemu nie? Tutaj takich panów Kaziów jest całe mnóstwo i nawet przez myśl im nie przejdzie, że wyróżniają się z tłumu. Michael Jackson, Elvis Presley, Pin-up girl – no problem! Kobieta Ninja – jak najbardziej. I wiecie co jest najfajniejsze? Że nikogo to nie dziwi, nie zaskakuje, nie obraża czy denerwuje, nie ma  kogoś kto zbeszta, jaki to jesteś niewychowany, wulgarny i jak ty w ogóle wyglądasz? I nawet mimo, że jesteś tam mrówką jedną z miliona... Jesteś wyjątkowa! Jedyna w swoim rodzaju! Tutaj możesz być kimkolwiek chcesz. I nikt Ci nic nie zarzuci, nie spojrzy krzywo, nie skomentuje. Jesteś Super Mrówką i dobrze Ci z tym. Czujesz wolność!

 

      Dziwne jest to miasto, w którym do pracy zazwyczaj dojeżdża się rowerem w garniturze, a kobiety bez makijażu i codziennych wizyt w solarium wyglądają jak boginie. W którym czuję się jak na planie hollywoodzkiej produkcji, w której gram główną rolę i w której tyle się dzieje. W którym nie masz prawa się nudzić. Jak nie performance metrze, to flash mob na Starym Mieście.  A przecież nadal jestem w Europie! Tak blisko domu. To miasto żyje pełnią: 24 godziny na dobę i każda z 1440 minut doby, jest w stu procentach wykorzystana!

 

 

      Bo taki właśnie jest Sztokholm… „Stockholm” – stolica Szwecji, zamieszkiwana przez ponad 2 miliony osób, położona na 14 wyspach, połączonych 53 mostami. 1/3 powierzchni miasta zajmują budynki, reszta to woda i lasy. Wiele przeprowadzonych międzynarodowych ankiet wskazuje, że naród mieszkający tutaj zalicza się do najszczęśliwszych na świecie ( dlaczego mnie to nie dziwi…?). Nazywany „Wenecją Północy”. Ze Sztokholmu pochodzi Greta Garbo. Zwiedzić tu można ponad 70 muzeów ( w tym Muzeum Nagrody Nobla) i ok. 100 galerii sztuki. Znajduje się tu jedyny na świecie zachowany w całości okręt pochodzący z XVII w.  I to właśnie też w Sztokholmie znajduję się najstarszy na świecie skansen!

 

      Dziwny jest ten Sztokholm… w którym kobiety nie zakładają szpilek. Ale dlaczego? Bo po co! Skoro i tak wyglądają jak z wybiegu, jak z najlepszego i najmodniejszego katalogu o modzie.  Bo nie chodzi o to, żeby wyciągnąć z szafy niedzielną sukienkę i się pokazać, bo wtedy jestem modna. Bez względu na to, czy założysz, miętową sukienkę z rodzimego H&M, czy stare wyprane jeansy a do tego kalosze, czy podarte dresy, czy sweter do kolan, czy starą kurtkę babci… Nie ma znaczenia czy masz włosy fioletowe, zielone czy różowe, okulary na pół twarzy czy lenonki, czy koturny czy platformy… Ważne żebyś dobrze się w tym czuła, a tym samym taki nieład artystyczny i takie „olewactwo” przy wyborze stroju, to jednak bardzo przemyślana decyzja. Jakkolwiek Szwedki by się nie ubrały, wyglądają jak z wybiegu i narzucają trendy. I następnego dnia chcesz wyglądać tak jak one. A szpilki? Po co szpilki ?To nie one decydują o tym, że wyglądasz sexy, to może być sweter do kolan. A może chodzi o to, że tu na każdym kroku są schody ruchome z takim dużymi rowkami i może po prostu nie wygodnie się w nich biega? Bo przecież mrówka w mrowisku nie ma czasu na spacerek!

 

 

     Zakochałam się… Zakochałam się w tej dziwności, w tej magii, niecodzienności, inności, szybkości. Zakochałam się w Sztokholmie. I choć kocham Polskę, to na razie chcę być dalej mrówką. Mrówką M w wielkim mieście. W miejscu, w którym kiedy tylko zapragnę mogę zostać kimkolwiek chcę! Jednego dnia udawać celebrytkę, drugiego psychofankę Justina Biebera, trzeciego sobowtóra Marilyn Monroe, a czwartego będę Martą z Polski, z książką w ręku, z słuchawkami w uszach nucąca pod nosem Grechutę…  „Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy”. Bo tutaj możesz zostać każdym jednocześnie, pozostając sobą! A przez tę wolność, swobodę, różnorodność, przez ten wielki świat, przez te wszystkie dziwne rzeczy, które chyba tylko mnie jeszcze zaskakują, te ważne  dni, których jeszcze nie znamy stają się jeszcze ważniejsze!

 

 

Spacer po Sztokholmie…

 

 

 

 

 

 

 Marta Czarnecka - Wojda